Το Χαλκιά είναι ορεινός οικισμός του νομού Μεσσηνίας χτισμένος σε υψόμετρο 660 μέτρων, βρίσκεται στις νότιες πλαγιές του Τετραζίου όρους σε απόσταση 60 χιλιομέτρων ΒΔ της Καλαμάτας και 12,3 χιλιομέτρων από το Δώριο, στην πρώην επαρχία Τριφυλίας και συγκεκριμένα ανάμεσα στα χωριά Χρυσοχώρι και Κούβελα. Είναι ένα από τα Αρβανιτοχώρια της Τριφυλίας.
Το χωρίο μας πήρε το όνομα του από μερικούς χαλκιάδες (σιδηρουργούς) που είχαν εγκατασταθεί κάτω και νότια από το σημερινό οικισμό, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Έφτιαχναν γεωργικά εργαλεία και άλλα σκεύη (χαλκώματα) και με την εγκατάστασή τους απέκτησαν περιουσία στο χωριό. Κάποια στιγμή υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν το Χαλκιά αφήνοντας πίσω τους, στο χωριό, το όνομά τους.Το 1882 έγινε συνοικισμός του Δήμου Ηλέκτρας με πρωτεύουσα το Ψάρι.Το 1912 έγινε αυτόνομη κοινότητα, και από το έτος 1998 πάλι συνοικισμός του Δήμου Δωρίου. Σήμερα είναι συνοικισμός του Δήμου Οιχαλίας με πρωτεύουσα το Μελιγαλά.
Έτος 1879 κάτ. 276, 1889 κάτ. 237, 1896 κάτ. 276, 1907 κάτ. 244, 1920 κάτ. 279, 1928 κάτ. 273, 1940 κάτ. 231, 1951 κάτ. 262, 1961 κάτ. 138, 1971 κάτ. 80, 1981 κάτ. 82, 2001 κάτ. 108.
Το χωρίο δημιουργήθηκε στα τέλη του 1800 από την μετοίκηση των κατοίκων του χωριού Λιόπεσι με επικεφαλής την οικογένεια Μπαμπαρούτση. Αυτοί κινήθηκαν στη νοτιοδυτική πλευρά του βουνού που είχαν τα χειμαδιά και τις περιουσίες τους στην περιοχή ”βρύση Νικολού” όπου κτίστηκε και το πρώτο σπίτι. Αργότερα το χωριό κτίστηκε λίγο ποιο πάνω, όπου είναι και η σημερινή του θέση.
Λέγεται ότι το πρώτο σπίτι ήταν του Λιάκο-Θανάση Μπαμπαρούτση. Όλα τα σπίτια του χωριού είναι πετρόκτιστα, παλαιά και σχεδόν όλα έχουν αναπαλαιωθεί.
Σημ: Οι πληροφορίες είναι από το βιβλίο «Επιστροφή στις ρίζες μας» του Παν/τη Λαμπρόπουλου και το βιβλίο «Κούβελα – Ιστορικά» του Σωτηρίου Παπαδόπουλου.
Κοντά στο χωριό, στα μέσα της
δεκαετίας του 1990 εντοπίστηκε από ντόπιο βοσκό ο ένας εκ των τριών μυκηναϊκών
θολωτών τάφων, ο θολωτός τάφος 1 (θέση «Αηλιάς»).
Η σωστική
ανασκαφική έρευνα που διενεργήθηκε, από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, αποκάλυψε
τον παρακείμενο θολωτό τάφο 2 (θέση «Αηλιάς») καθώς και τον θολωτό τάφο 3 στον
γειτονικό λοφίσκο (θέση «Κροϊκάνου»).
Οι τρείς
μικροί λιθόκτιστοι θολωτοί τάφοι της Μυκηναϊκής περιόδου (1680-1060π.Χ.),
υποδηλώνουν την ύπαρξη Μυκηναϊκού συνοικισμού στην περιοχή. Είχαν συληθεί ήδη
από την αρχαιότητα, ωστόσο στο διαταραγμένο εσωτερικό τους βρέθηκαν καλής
ποιότητας πήλινα αγγεία, λίθινες αιχμές βελών, ειδώλια, σφραγιδόλιθοι, χάνδρες
από ημιπολύτιμους λίθους και υαλόμαζα καθώς και κέρας ελαφιού. Τα σημαντικότερα
από αυτά τα ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας.
Αγγείο από το εσωτερικό του τάφου. Χαλκιάς : Θολωτοί τάφοι
Χρονολόγηση: -15ος αιώνας.
Σημ: Οι πληροφορίες είναι από ιστότοπο http://aristomenismessinios.blogspot.gr